Maj mesec, Biblioteka “Centar za kulturu`” Kladovo, izložbom knjiga iz fonda obeležava 130 godina od rođenja Milutina Bojića, jednog od najboljih srpskih pesnika.

Milutin Bojić (19. maj 1892 — 8. novembar 1917) bio je srpski pesnik, dramski pisac, književni kritičar, pozorišni recenzent i srpski vojnik u Prvom svetskom ratu.

Rođen je 1892. godine u Beogradu, u porodici koja se doselila iz Bosne neposredno pre Prvog srpskog ustanka. Porodica Bojić je živela u Hilandarskoj ulici broj 24, gde su imali prostrano imanje. Pohađao je Osnovnu školu „Vuk Karadžić“ u Beogradu (tada se zvala „Palilulska škola“). Kao učenik “Realke“ prvu pesmu je objavio u beogradskom časopisu „Delo“. Godine 1910. završava srednju školu sa odličnim uspehom i biva oslobođen ispita zrelosti.

Milutin Bojić je učesnik balkanskih ratova 1912. i 1913. godine, kao i Prvog svetskog rata. On putuje u krajeve oslobođene stare Srbije i piše putopise, beleške, recenzije, prikaze i istorijsku dramu „Kra¬lje¬va jesen“ o kojoj se veoma pozitivno izrazio Jovan Skerlić. Ušao je u rat kao student filozofije istrošenog zdravlja. Mobilisan je kao obveznik iz činovničkog reda. Radio je kao pisar u Ministarstvu unutrašnjih dela Kraljevine Srbije.

Zbirku pesama „Pesme bola i ponosa“ objavio je u Solunu. Iz ove zbirke je i pesma „Plava grobnica“ posvećena stradanju srpskih ratnika. I sam pesnik lično je gledao kako saveznički brodovi odvoze gomile leševa koje uz zvuke vojničkih truba spuštaju u more.

Naime, Bojić je tokom boravka na Krfu, teško bolestan i svestan da neće još dugo živeti, nastavio da piše pesme i privodi kraju dramu "Uroševa ženidba", koju je 1915. godine preneo preko Albanije. Tokom naredne godine proveo je mesec dana u Francuskoj, gde je poslednji put video verenicu u Nici i brata u Tulonu.

 

Iako je živeo samo 25 godina, ostavio je neizbrisiv trag u srpskoj književnosti. U svom kratkom životu ipak je stigao da opeva patnje i stradanja srpskog naroda kroz tragično povlačenje preko Albanije, i na takav način ovekovečio je jezivu viziju plave grobnice kod ostrva Vida – ostrva smrti. Kao svedok masovnog umiranja na ostrvu Vidu on piše svoju najupečatljiviju pesmu Plava grobnica koja predstavlja svojevrsnu tvorevinu Bojićevog nadahnuća. Prelaskom u Solun stigao je da objavi zbirku pesama pod naslovom Pesme bola i ponosa. Ali nije dočekao da opeva pobede i oslobođenje u koje je čvrsto verovao, i umire od tuberkuloze u dvadeset i šestoj godini u Solunu.

Sahranjen je na vojničkom groblju na Zejtinliku. Krajem leta 1922. godine njegovi posmrtni ostaci preneti su u Beograd.

U njegovu čast Biblioteka „Milutin Bojić“ na Paliluli nosi njegovo ime kao  i Nagrada Milutin Bojić koja se dodeljuje mladim pesnicima do 35 godina starosti. Nagradu je 2014. godine ustanovila Biblioteka „Milutin Bojić“ iz Beograda uz podršku Ministarstva kulture i informisanja Republike Srbije.

 

Stojte, galije carske! Sputajte krme moćne!

Gazite tihim hodom!

Opelo gordo držim u doba jeze noćne

Nad ovom svetom vodom.

Tu na dnu, gde školjke san umoran hvata

I na mrtve alge tresetnica pada,

Leži groblje hrabrih, leži brat do brata,

Prometeji nade, apostoli jada.

 

Plava grobnica, Milutin Bojić

 

Poznata Bojićeva dela koja možete naći u fondu naše biblioteke:

Zbirke pesama

 

•           “Pesme” (1914)

•           “Kain:poema u tri dela, spev” (1915)

•           “Pesme bola i ponosa” (1917)

 

 Drame

•           “Lanci” (1910)

•           “Kraljeva jesen” (1913) 

•           “Gospođa Olga” (1913-1914)

•           “Uroševa ženidba” (1915)

Radno vreme Biblioteke u Kladovu je svakog rdnog dana od 07.00 do 20.00 časova.

Fotografija knjige iz knjižnog fona biblioteke.

 

•